ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ
ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ
ΠΕΜΕΝ ΤΟΥΣΣΑ
ΓΙΩΡΓΟΥ
ΓΙΑ
ΤΗΝ
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
ΤΟΥ
ΛΕΥΚΩΜΑΤΟΣ
ΓΙΑ ΤΑ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ
ΠΕΜΕΝ
Αγαπητοί
καλεσμένοι,
αγαπητοί
συνάδελφοι,
Σας
καλωσορίζουμε
με ιδιαίτερη
χαρά στην
σημερινή
εκδήλωση για
την
παρουσίαση
του
Λευκώματος της
ΠΕΜΕΝ που
περιλαμβάνει
την πορεία του
σωματείου και
υλικά από το
έτος ίδρυσης 5 Μάρτη
του 1901 που οι
μηχανικοί ιδρύουν
τον
Ατμομηχανουργικό
Σύνδεσμο
«Προμηθεύς»
μέχρι τις 22
Νοέμβρη του 2001
που
πραγματοποιήθηκε
σχετική
εκδήλωση στην
αίθουσα του
Πειραϊκού Συνδέσμου,
εκδήλωση
τιμής και
μνήμης των 100
χρόνων αγώνων
από την ίδρυση
της ΠΕΜΕΝ.
Την
έκδοση του
Λευκώματος ανέλαβε
το Αρχείο
Ιστορίας
Συνδικάτων
(ΑΡ.ΙΣΤΟ.Σ.) με
γνώμονα την
αναγνώριση
του ρόλου και
της σημασίας
των αγώνων των
ναυτεργατών.
Ευχαριστούμε
τον πρόεδρο
του «ΑΡΙΣΤΟΣ»
και μέλος της
Εκτελεστικής
Γραμματείας
του
Πανεργατικού Αγωνιστικού
Μετώπου (Π.Α.ΜΕ.)
Γιώργο
Μαυρίκο και τα
μέλη του Δ.Σ.
του «ΑΡΙΣΤΟΣ».
Μελετώντας
και
καταγράφοντας
αυτήν την
πλούσια ιστορική
πείρα στο
Λεύκωμα της
ΠΕΜΕΝ την
μετατρέπουμε
σε όπλο στα
χέρια των
μηχανικών, των
ναυτεργατών
και του
εργατικού
κινήματος.
Παραμένουμε
πιστοί σ' αυτό
που διδάσκει η
ιστορία της
ΠΕΜΕΝ και του
εργατικού
κινήματος
«τίποτα δεν
χαρίζεται από
το κεφάλαιο, τα
πάντα
κατακτώνται
με αγώνες»,
παραμένουμε πιστοί
στην αρχή της
ταξικής πάλης.
Ανάγλυφα
καταγράφεται
ο ρόλος και η
αποστολή των δυνάμεων
που
προβάλλουν την
συνεργασία
των τάξεων
μεταξύ
κεφαλαίου και
εργασίας, σαν
υπηρέτες του
κεφαλαίου
υπονομεύοντας
τα δικαιώματα
και τα
συμφέροντα
των εργαζομένων
σε όλη την
ιστορική
διαδρομή των
μηχανικών και
του
ναυτεργατικού
κινήματος.
Η
καπιταλιστική
ανάπτυξη, η
συγκέντρωση
και
συγκεντρωποίηση
του εμπορικού
και εφοπλιστικού
κεφαλαίου στα
τέλη του 19ου
αιώνα και αρχές
του 20ου αιώνα
βάζει την βάση
για ανάπτυξη
και στην
ναυτιλία,
αντικαθιστά
σταδιακά την
ιστιοφόρο
ναυτιλία με τα
ατμοκίνητα
πλοία.
Δημιουργείται
η αντικειμενική
βάση για την
ανάπτυξη
βιομηχανικών
κέντρων και
την
δημιουργία
του
βιομηχανικού
προλεταριάτου
σε διάφορα
εμποροναυτιλιακά
κέντρα, όπως
Σύρος, Πειραιά
κ.ά.
Ενώ
αυξάνονται τα
κέρδη για τους
εφοπλιστές
ταυτόχρονα
αυξάνει και ο
βαθμός
εκμετάλλευσης
προς τους
ναυτεργάτες
και την
εργατική τάξη.
Η
νεαρή
εργατική τάξη
στην χώρα μας
συγκροτεί τις
δικές της
Ενώσεις,
γέννημα της
ανάγκης για να
αντιμετωπίσει
την
επιθετικότητα
του κεφαλαίου.
Μετασχηματίζει
τους
Συνδέσμους
Αλληλοβοήθειας
που
συνυπήρχαν
εργάτες και εργοδότες,
συγκροτεί
δικές του
συνδικαλιστικές
Ενώσεις των
εργαζομένων.
Είναι
τα πρώτα
βήματα του
εργατικού
κινήματος στην
χώρα μας όπου
διαπιστώνεται
η ασυμφιλίωτη
ταξική
αντίθεση
μεταξύ
κεφαλαίου και
εργατικής τάξης.Αυτή
η εξέλιξη
σφραγίζει και
συνοδεύει τις
κοινωνικές
και πολιτικές
εξελίξεις. Με
τα υπομνήματα,
οι
διαμαρτυρίες
των Μηχανικών
και των ναυτοθερμαστών
που το έτος 1902
έχουν
συγκροτήσει την
δική τους
Ένωση (τον
ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ)
μπαίνουν οι
βάσεις της
αντιπαράθεσης.
Δυναμώνει
η δράση των
ναυτεργατών που
συσπειρώνονται
γύρω από τα
σωματεία τους
και το 1910
κηρύσσουν την
πρώτη απεργία
Μηχανικοί και
ναυτοθερμαστές,
διεκδικώντας
κανονισμό
εργασίας, βελτίωση
της τροφής στα
καράβια.
Η
κυβέρνηση
Σ.Δραγούμη για
να στηρίξει το
εφοπλιστικό
κεφάλαιο
χαρακτηρίζει
την απεργία
των
ναυτεργατών
αναρχικό
κίνημα. Μετά
από 26 ημέρες
απεργιακού
αγώνα, η
κυβέρνηση
αναγκάζεται
να
ικανοποιήσει
τα αιτήματα.
Έχει ανοίξει ο
δρόμος για την
ταξική
χειραφέτηση
του εργατικού
κινήματος.
Την ίδια
περίοδο οι
ιμπεριαλιστές
δυνάμεις ανταγωνίζονται
για σφαίρες
επιρροής και
έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών
πηγών,
οξύνονται οι
αντιθέσεις,
βαθαίνει η
εκμετάλλευση,
ενισχύεται ο
σωβινισμός.
Την
περίοδο των
Βαλκανικών
πολέμων του 1912-1913
εντείνεται η
εκμετάλλευση
της εργατικής
τάξης. Νέα εμπορικά
κέντρα
σχηματίζονται.
Ο όγκος των
προς μεταφορά φορτίων
διευρύνεται,
τα
εφοπλιστικά
κέρδη αυξάνουν,
οι
ναυτεργάτες
και οι
συνθήκες ζωής
υποβαθμίζονται.
Το 1914 ο
Ατμομηχανουργικός
Σύνδεσμος
«Προμηθεύς» μετονομάζετεται
σε Πανελλήνια
Ένωση
Μηχανικών Ατμόπλοιων,
σωματείο
Πανελλαδικού
χαρακτήρα.
Όσο αυξάνεται
η κερδοφορία
του κεφαλαίου,
τόσο οξύνεται
ο
ανταγωνισμός
και η ανάγκη
για επέκταση του.
Ο
ιμπεριαλισμός
και τα
μονοπώλια
αποφασισμένοι
για τον έλεγχο
των
πλουτοπαραγωγικών
πηγών και την
διεύρυνση των
ζωνών
επιρροής
είναι
αποφασισμένοι
να επιβληθούν
με πόλεμο.
Ο Α'
Παγκόσμιος
ιμπεριαλιστικός
πόλεμος το 1914 1918
εξελίσσεται
σε συνθήκες
πρωτόγνωρης
βαρβαρότητας για
τους λαούς. Οι
εφοπλιστές
αξιοποιούν
τον πόλεμο και
καρπώνονται
τεράστια
κέρδη, οι
απώλειες των 167
πλοίων
αντικαθιστώνται
με
πολλαπλάσια
πλοία
εισπράττοντας
υψηλές
αποζημιώσεις.
Αυξάνουν οι
ανάγκες για
πλοία για
μεταφορά
φορτίων στους
εμπολέμους. Οι
ναυτεργάτες
μετρούν
εκατοντάδες
νεκρούς και
τραυματίες Οι
εργαζόμενοι
στην Ελλάδα και
παγκόσμια μετατρέπονται
σε τροφή για τα
κανόνια των
ιμπεριαλιστών,
φτηνό
εργατικό
δυναμικό για
τις βιομηχανίες
των
καπιταλιστών.
Σε αυτές τις
συνθήκες τον
Οκτώβρη του 1917
στην Ρωσία
πραγματοποιείται
η Σοσιαλιστική
επανάσταση.
Η
επανάσταση
συγκλόνισε
τον κόσμο,
άσκησε
αποφασιστική
επίδραση στην
εργατική τάξη,
κάνει ένα
πραγματικό
άλμα στην
συνδικαλιστική
και πολιτική
συνείδηση. Το 1918
ιδρύεται η
ΓΣΕΕ και το
ΣΕΚΕ που
μετονομάστηκε
σε ΚΚΕ. Μέσα σε
αυτά τα
γεγονότα ο
ρόλος της
Ένωσης
Μηχανικών
είναι
σημαντικός. Με
απόφαση του
Διοικητικού
Συμβουλίου
της Ένωσης
Μηχανικών
παραχωρούνται
τα γραφεία και
στις 4-6 Νοέμβρη
1918 πραγματοποιείται
το ιδρυτικό
συνέδριο του
ΣΕΚΕ Το 1920
ιδρύεται η ΠΝΟ.
Παρ' ότι το
εφοπλιστικό
κεφάλαιο
διπλασιάζει
τον στόλο του,
αυξάνει τα
κέρδη του, συμπιέζει
το κόστος
εργασίας,
επιβάλλει
εξοντωτικές
συνθήκες
εργασίας για
την
μεγιστοποίηση
των κερδών
στην κούρσα
του
ανταγωνισμού
του κεφαλαίου
για την
επιβολή της
κυριαρχίας
του. Στη ΓΣΕΕ,
την ΠΝΟ και σε
άλλες
συνδικαλιστικές
οργανώσεις
προωθούν
συνδικαλιστικές
και πολιτικές
δυνάμεις του
κεφαλαίου με σκοπό
την
συνεργασία
των τάξεων και
του ρεφορμισμού
στις γραμμές
του εργατικού
κινήματος. Το
κράτος και οι
αστικές
κυβερνήσεις
χρησιμοποιούν
βία και
διώξεις για
τους
εργαζόμενους
και τους
εκπρόσωπους
της.
Νέοι
σκληροί
ταξικοί
αγώνες
σημάδεψαν την
δεκαετία του 1920.
Στην απεργία
του 1923 οι
ναυτεργάτες
μετρούν 2 τιμημένους
νεκρούς στο
Πασαλιμάνι.
Για να
ανακόψουν το
ανερχόμενο
εργατικό
κίνημα η
αστική τάξη
επιβάλλει με
τον ξένο
παράγοντα που
καταληστεύει
την χώρα,
ανοικτή
στρατιωτική
δικτατορία με
τον Θ.Πάγκαλο
το 1924.
Το 1929 η
συγκαλυμμένη
αστική
κοινοβουλευτική
δικτατορία
του
Ελευθέριου
Βενιζέλου
έχει ως κύριο
χαρακτηριστικό
τις διώξεις
ενάντια στους
κομμουνιστές
και τους
συνεπείς
εκπροσώπους
του εργατικού
συνδικαλιστικού
κινήματος.
Το
ταξικό
εργατικό
συνδικαλιστικό
κίνημα είναι ο
βασικός
φορέας για τις
Δημοκρατικές
Ελευθερίες
και την
κοινωνική
πρόοδο, είναι η
πιο συνεπής πατριωτική
δύναμη, είναι ο
βασικός
αντίπαλος του
κεφαλαίου και
των
εθνικιστικών
φασιστικών
οργανώσεων
και των
εκπροσώπων
των
ιμπεριαλιστικών
δυνάμεων που
δρουν στη χώρα
μας. Η
προετοιμασία
των
ιμπεριαλιστικών
δυνάμεων και η
εκδήλωση του Β'
Παγκόσμιου
Πολέμου
βρίσκει τους
εφοπλιστές,
την αστική
τάξη και τους
πολιτικούς
εκπροσώπους
από την μία να
επιτίθενται
με πρωτόγνωρη
βιαιότητα στο
εργατικό
κίνημα και
στις
συνδικαλιστικές
και πολιτικές
ελευθερίες
των
εργαζομένων.
Από την άλλη να
συνεργάζονται
με την
αντίδραση σε
διεθνές
επίπεδο. Ο
εμφύλιος
πόλεμος της
Ισπανίας με
τους φαλαγγίτες
του Φράνκο να
επιτίθενται
αλλά και να
στηρίζονται
από τον φασιστικό
άξονα για να
ανατρέψουν
την κυβέρνηση
της Ισπανίας,
βρίσκει τους
εφοπλιστές να
συμμετέχουν στους
ανεφοδιασμούς
των
φασιστικών
δυνάμεων ενώ
ταυτόχρονα η
«Ναυτεργατική
Ένωση»
αγωνίζεται ενάντια
στον φασισμό
και τον πόλεμο.
Η διεθνιστική
αλληλεγγύη
των ναυτεργατών,
των
αντιφασιστικών
δυνάμεων
είναι πολύτιμη
παρακαταθήκη.
Η Μεταξική
Δικτατορία το 1936
χτυπά την
«Ναυτεργατική
Ένωση» και
αναγκάζεται να
μεταφέρει την
έδρα της στην
Μασσαλία και
στη συνέχεια
μετά την
κατάληψη της
Γαλλίας από
τους ναζί στη
Νέα Υόρκη.
Το 1943
ιδρύεται η
θρυλική ΟΕΝΟ
με έδρα το
Κάρντιφ της
Αγγλίας,
γράφει
λαμπρές
σελίδες αγώνα
ενάντια στο
φασισμό με
δυαδική
Γραμματεία
τον Αντώνη
Αμπατιέλο από
τα πληρώματα
και τον Βασίλη
Μπεκάκο πρόεδρο
της ΠΕΜΕΝ, από
τους
αξιωματικούς.mΣτον
αγώνα ενάντια
στον φασισμό
και την
απελευθέρωση
της Ελλάδας
κυριάρχησε το
σύνθημα
«ΚΡΑΤΑΤΕ ΤΑ
ΠΛΟΙΑ ΕΝ ΚΙΝΗΣΕΙ»,
γράφοντας
σελίδες
συνειδητής
πειθαρχίας,
απαράμιλλης
θυσίας και
ηρωισμού. Με
πρωτοπόρους
πρωταγωνιστές
τους Έλληνες
ναυτεργάτες
και την
οργάνωση τους
την ΟΕΝΟ,
δόθηκε η μάχη
των θαλάσσιων
μεταφορών με
τον φασιστικό
άξονα ο οποίος
νικήθηκε από
τον αντιφασιστικό.
Στις 23
Σεπτέμβρη του
1943 η ΟΕΝΟ
υπογράφει
Συλλογική Σύμβαση
Εργασίας και
οι αλλαγές που
επιβλήθηκαν
στις συνθήκες
ζωής των
ναυτεργατών
στα πλοία
είναι
ιστορικής
μνήμης. Την
ίδια περίοδο η
ΠΝΟ
συνεργάζεται
με τις
εκάστοτε
κυβερνήσεις
και δεν
διστάζει να
συνεργαστεί
και με τις
κατοχικές δυνάμεις.
Με την πάλη των
λαών και την
συντριβή του
φασισμού με
πρωταγωνιστές
το ΕΑΜ, τον
ΕΛΑΣ, τον
ΕΡΓΑΣ, τον ΕΛΑΝ
απελευθερώνεται
η Ελλάδα από
τον φασισμό
αλλά γνωρίζει
νέα δεινά από
τους Αγγλους,
τους Αμερικανούς
ιμπεριαλιστές
και τους
ντόπιους
συνεργάτες τους.
Η ηγεσία της
ΟΕΝΟ
φυλακίζεται,
εξορίζεται. Τον
Γενάρη του 1948
καταδικάζονται
δέκα στελέχη
της σε θάνατο και
οκτώ σε ισόβια,
άλλοι σε
μικρότερες
ποινές. Μετά
από διεθνή
αντίδραση που
προκλήθηκε
από την Σοβιετική
Ένωση, τις
σοσιαλιστικές
χώρες, το
διεθνές
εργατικό
κίνημα, δεν
εκτελούνται
οι ποινές, αλλά
οι αγωνιστές
παραμένουν
στις φυλακές
και στις
εξορίες.
Το
μισαλόδοξο
καθεστώς των
Αγγλοαμερικάνων
που έχουν
επιβάλλει με
τα όπλα τους,
διαρκώς
αυξάνει τους
εκτοπισμένους
αγωνιστές.
Επικρατεί
καθεστώς
πολιτικής
ανωμαλίας,
εφοπλιστικής
ασυδοσίας, κτυπήματος
με κάθε μέσο
της
συνδικαλιστικής
δράσης.
Μόνιμος συνομιλητής
τους είναι η
ΠΝΟ που την
υποταγή και
τις υπηρεσίες
που προσφέρει
στο καθεστώς
της μισαλοδοξίας
τις βαφτίζουν
τριμερής
συνεργασία,
κράτος -
εφοπλιστών -
ΠΝΟ , για την
κοινωνική
γαλήνη και την ταξική
συμφιλίωση
που οδηγεί
στην
κατάργηση
ναυτεργατικών
δικαιωμάτων.
Το
«Δημοκρατικό
κίνημα των
Ναυτεργατών»
που αναπτύχθηκε
την δεκαετία
του 1960 με το
υπόλοιπο
εργατικό κίνημα
που απαιτεί
δημοκρατικές
ελευθερίες
βρίσκει την
έκφραση του
στην ΠΕΜΕΝ
στις αρχές του
1967, αλλά ο αγώνας
για τον
εκδημοκρατισμό
ανακόπτεται
από το
φασιστικό
καθεστώς της
ξενοκίνητης
χούντας τον
Απρίλη του 1967.
Καθαιρούνται
όλες οι εκλεγμένες
δημοκρατικά
διοικήσεις
και αυτή της
ΠΕΜΕΝ. Διορίζονται
εγκάθετοι της
χούντας στα
σωματεία. Νέο
κύμα διώξεων,
βασανιστηρίων,
εκτοπίσεων.
Ιδρύεται η
ΕΑΣΚΕΝ,
φουντώνει ο
αντιδικτατορικός
αγώνας, η διεθνής
αλληλεγγύη
του
αντιδικτατορικού
κινήματος.
Στην πρώτη
γραμμή είναι
το εργατικό
κίνημα.
Μετά
την πτώση της
φασιστικής
χούντας, η
ανάδειξη στην
κυβέρνηση της
Νέας
Δημοκρατίας
την
μεταπολιτευτική
περίοδο
συντηρεί το
ανώμαλο
καθεστώς στην
ΠΝΟ και στα ναυτεργατικά
σωματεία
αφήνοντας
τους συνεργάτες
της χούντας
και των
εφοπλιστών. Οι
ναυτεργάτες
ανασυντάσσουν
τις δυνάμεις
τους, ιδρύουν
την Ναυτεργατική
Συνδικαλιστική
Κίνηση,
πραγματοποιούν
κινητοποιήσεις
για τον
εκδημοκρατισμό
του Εργατικού
κινήματος ενάντια
στον Ν.330/76.
Διαμορφώνουν
μαζικό κίνημα
μέσα στα
καράβια και
στους
ναυτότοπους.
Το 1978
εκλέγεται
στην ΠΕΜΕΝ
αγωνιστική
διοίκηση. Αρχίζει
μια νέα
περίοδος για
την ΠΕΜΕΝ και
το
ναυτεργατικό
κίνημα. Το 1979 οργανώθηκε
απεργία στα
ακτοπλοϊκά
πλοία, το 1980 και
το 1981 σε όλες τις
κατηγορίες
πλοίων σε
παγκόσμια
κλίμακα. Οι
απεργίες
αγκαλιάζονται
και από άλλες
ειδικότητες
των
ναυτεργατών
και
στηρίζονται
από την ταξική
αλληλεγγύη
του εργατικού
κινήματος
στην χώρα μας
αλλά και
διεθνώς.
Εφοπλιστές,
κυβέρνηση της
Νέας
Δημοκρατίας
και μετά το 1981
του ΠΑΣΟΚ,
προσπαθούν να
ανατρέψουν
πραξικοπηματικά
την διοίκηση
της ΠΕΜΕΝ με
δικαστικές
παρεμβάσεις.
Οι
μηχανικοί με
καθολική
συμμετοχή
στις εκλογές
υπερψηφίζουν
εκ νέου την
διοίκηση της
ΠΕΜΕΝ. Η
κυβέρνηση του
ΠΑΣΟΚ συνεχίζει
να υπηρετεί
τους
εφοπλιστές
διατηρώντας
σε ισχύ το
νομοθετικό
πλαίσιο που κτίστηκε
για τους
ναυτεργάτες
στην πιο μαύρη
περίοδο του
εργατικού
κινήματος για
την χώρα μας
και εξαιρεί
από τον
συνδικαλιστικό
νόμο 1264/82 τις
ναυτεργατικές
συνδικαλιστικές
ενώσεις, για να
διατηρήσει
τις δυνάμεις
του κυβερνητικού
εργοδοτικού
συνδικαλισμού
αλλοιώνοντας
την θέληση των
ναυτεργατών,
υπονομεύοντας
τους αγώνες
για την
υπεράσπιση
και
ικανοποίηση
των αιτημάτων
τους. Η ΠΕΜΕΝ
πρωτοστατεί
στην ανάπτυξη
απεργιακών αγώνων
το 1983, το 1986, το 1987, το 1996,
το 1999, το 2001 με όπλο
την αλληλεγγύη
της εργατική
τάξης
συγκρούεται
με τους εφοπλιστές,
τις
κυβερνήσεις
και τους κατασταλτικούς
μηχανισμούς.
Αξιοποιεί
όλες τις μορφές
αγώνα. Τιμάμε
τα 100 χρόνια της
ΠΕΜΕΝ
μελετώντας
αυτή την
πλούσια πείρα,
βγάζοντας
συμπεράσματα που
εξοπλίζουν το
ναυτεργατικό,
το εργατικό
κίνημα.
Το
εφοπλιστικό
κεφάλαιο και
οι πολιτικοί
του εκπρόσωποι
παρ' ότι
διακηρύσσουν
ότι η ελληνική
σημαία στα πλοία,
υπηρετεί το
έθνος και τα
συμφέροντα
της χώρας μας,
σε περιόδους
κρίσης είναι
οι πρώτοι που
την
εγκαταλείπουν
και
αναγορεύοντας
ως δόγμα το «πατρίδα
μου είναι το
χρήμα και
υπηρετώ
αυτούς που μου
το εξασφαλίζουν».
Τις κρίσεις
του 1929-1932, 1948- 1950, 1958 και
το 1974, 1981-1986 το εφοπλιστικό
κεφάλαιο τις
ξεπέρασε με
ένταση της
εκμετάλλευσης
των
ναυτεργατών,
φορτώνοντας
τα βάρη της
κρίσης σε
αυτούς και
βγήκε
ενισχυμένο. Η
γέννηση της
ΠΕΜΕΝ και των
άλλων
συνδικάτων
εκφράσανε την
ανάγκη της
οργάνωσης της
εργατικής
τάξης και την
ανάπτυξη του
αγώνα της
απέναντι στο
κεφάλαιο και
τους
πολιτικούς
εκπροσώπους.
Προσδιορίστηκε
ο αντίπαλος
και κατανοήθηκε
ότι σε μια
εκμεταλλευτική
κοινωνία
χωρισμένη σε
τάξεις με αντίθετα
συμφέροντα, η
κινητήρια
δύναμη της
προόδου, αυτό
που κρίνει και
καθορίζει την
πορεία των εξελίξεων
είναι η ταξική
πάλη. Στο
καταστατικό
της ΠΕΜΕΝ, αλλά
και των άλλων
συνδικάτων
καταγράφεται
σαν βασικός
στόχος, η
κατάργηση της
εκμετάλλευσης
ανθρώπου από
άνθρωπο.
Πρόκειται για
γεγονός
μεγάλης σημασίας.
Είναι
βαριά
παρακαταθήκη
γιατί
ξεκαθαρίζει
ότι οι εργάτες,
οι
ναυτεργάτες
σαν
δημιουργεί
του πλούτου
έχουν καθήκον
να
διεκδικήσουν
αυτό που τους ανήκει,
το
δημιούργημα
τους, να πάρουν
το τιμόνι της
εξουσίας στα
δικά τους
χέρια. Αυτό
έχει
ιδιαίτερη σημασία
σήμερα γιατί
απέναντι μας
έχουμε την
ολομέτωπη
επίθεση των
εφοπλιστών
και των
κομμάτων του Ευρω
μονόδρομου.
Στις συνθήκες
αυτές η
εμπειρία από
την
υπερεκατοντάχρονη
ιστορία της
ΠΕΜΕΝ, είναι πολύτιμη
για την
συσπείρωση
δυνάμεων και
την ανάπτυξη
μαζικών
ταξικών
αγώνων για την
υπεράσπιση
των συμφερόντων
των
ναυτεργατών.
Ενώνουμε
τις δυνάμεις
μας με τα άλλα
ταξικά συνδικάτα.
Συμμετέχουμε
αποφασιστικά
στον αγώνα που
δίνει το ΠΑΜΕ,
το
Πανεργατικό
Αγωνιστικό Μέτωπο
για την
ενίσχυση του
ταξικού πόλου
και την ανάπτυξη
της ταξικής
πάλης. Στο
δρόμο του
αγώνα της
εργατικής
τάξης
κατακτούνται
τα δικαιώματα
της. Με αγώνες
τιμάμε την
ιστορία της
ΠΕΜΕΝ για να ικανοποιηθούν
οι σύγχρονες
ανάγκες της
ναυτεργατικής
οικογένειας,
για κοινωνική
πρόοδο και
προκοπή.
Σας
ευχαριστώ.
|
