ΠΕΜΕΝ - Αναγκαιότητα
Η συμμετοχή στην ζωή και την δράση της ΠΕΜΕΝ έχουν πάντα ιδιαίτερη σημασία για τους
Μηχανικούς Εμπορικού Ναυτικού
Από την συμμετοχή στην οργανωμένη δράση και περιεχόμενο του προβληματισμού και των αποφάσεων καθορίζεται η πορεία του κλάδου των Μηχανικών αλλά σε μεγάλο βαθμό και του Ναυτεργατικού Συνδικαλιστικού κινήματος.
Αυτό συνέβαινε και συμβαίνει για δύο λόγους.
Το ειδικό βάρος που έχει στη σφαίρα της παραγωγικής διαδικασίας μέσα στο πλοίο, αλλά και την αριθμητική και γεωγραφική έκταση που καταλαμβάνει ο κλάδος.
Το εφοπλιστικό κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι δεν μένουν με σταυρωμένα χέρια. Μέσα από τους μηχανισμούς που διαθέτουν επιδιώκουν να διατηρούν και να διαιωνίζουν την κυριαρχία τους σε βάρος των Μηχανικών, των Ναυτεργατών, των Εργαζομένων, ανεξάρτητα από φυλή, χρώμα, ιθαγένεια.
Για να διατηρήσουν και να διαιωνίσουν την κυριαρχία τους επιβάλλεται να είναι ανταγωνιστικοί και ανταγωνιστικότεροι από τους ανταγωνιστές τους κεφαλαιοκράτες.
Οι εργοδότες, οι κεφαλαιοκράτες, οι εφοπλιστές επιβάλλεται να συμπιέζουν το κόστος εργασίας με κάθε μέσο και τρόπο προς την φυσική δύναμη που πουλούν οι εργαζόμενοι (την εργασία τους).
Την συμπιέζουν σε αυτό τον βαθμό που εξαντλούν και τα όρια της βιολογικής αντοχής (ασθένειες, ατυχήματα, αναπηρίες, ναυάγια).
Ο ανταγωνισμός είναι αμείλικτος στους κόλπους του κεφαλαίου, όσο αυξάνεται η συσσώρευση κεφαλαίων, τόσο πιο επιθετικό - τυχοδιωκτικό γίνεται το κεφάλαιο προς τους εργαζόμενους.
Νομοτελειακά για να κυριαρχήσει ο ένας έναντι του άλλου χρησιμοποιεί όλα τα μέσα, ακόμα και το τελευταίο σεντς του δολαρίου το κάνει σφαίρα. Αυτή είναι η αιτία των προβλημάτων και των πολέμων. Αυτό προώθησε και προωθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση, ως Ένωση του Κεφαλαίου.
Οι ναυτεργάτες έχουν τεράστια κοινωνική εμπειρία που συγκεντρώνεται ιστορικά αλλά και στις σύγχρονες συνθήκες.
Δεν βρίσκει έδαφος στους Μηχανικούς, στους Ναυτεργάτες η θεωρία της συνεργασίας των τάξεων, κεφαλαίου και εργασίας. Ασκεί περιορισμένη επίδραση παρ'όλα τα μέσα και τους μηχανισμούς που διαθέτει το εφοπλιστικό κεφάλαιο στα χέρια του.
Αλλάζουν μορφές και τρόπους ανάλογα την περίσταση και την κατάσταση που επικρατεί για να προωθήσουν τον κύριο και αντικειμενικό στόχο, την κυριαρχία και την κερδοφορία του κεφαλαίου.
Ο μεμονωμένος ανοργάνωτος Μηχανικός, αυτός που δεν συμμετέχει στην ζωή και τη δράση, στις Γενικές Συνελεύσεις του σωματείου του, είναι «βούτυρο στο ψωμί» του εφοπλιστή, του κεφαλαιοκράτη, για να ικανοποιεί την ακόρεστη όρεξη για κέρδος.
Ο οργανωμένος στο σωματείο, αυτό που συμμετέχει στην ζωή και την δράση, παίρνει μέρος στις Γενικές Συνελεύσεις, λέει την γνώμη του, ακούει τις γνώμες των συναδέλφων του, συναποφασίζει για την ζωή του και των συναδέλφων του, είναι οντότητα χειραφετημένη που επιβάλλεται να μετρήσουν οι αντίπαλοί του πριν του επιτεθούν στα δικαιώματά του.
Κατακτά από την στάση ζωής και τις επιλογές που κάνει, τον σεβασμό, την κοινωνική καταξίωση, δημιουργεί προϋποθέσεις για το παρόν και το μέλλον του.
Το μέλλον ανήκει σε αυτόν που παράγει τον κοινωνικό πλούτο και τον διεκδικεί, τον εργαζόμενο.
Όχι σε αυτόν που τον σφετερίζεται, τον κεφαλαιοκράτη.
Η μαζική συμμετοχή στις Γενικές Συνελεύσεις, στην ζωή και τη δράση του σωματείου είναι προϋπόθεση για να προωθήσουμε τα συμφέροντά μας.
